Bonus ευγένειας!

Κάποιος επιτέλους να βγει και να πει πως μετά από ένα 3ήμερο δε γίνεται την επόμενη μέρα να πηγαίνεις για δουλειά. Δεν κατάλαβα δηλαδή, τα μεθεόρτια γιατί να μη γιορτάζονται;. Όλα εγώ θα σας τα λέω μου φαίνεται.

Όπως καταλαβαίνεις φίλη, το 3ήμερο έφτασε στο τέλος και σήμερα όλα τα καταστήματα λειτουργούσαν κανονικά. Καλά εντάξει, μπορώ να πω και υποτονικά για τους πωλητές, γιατί οι καταναλωτές βρίσκουν πάντα διάθεση όταν πρόκειται να βγουν στην αγορά.

Σήμερα λοιπόν, ήταν μια φρικτά ζεστή μέρα. Παρολ’αυτά πολλές γυναίκες  βγήκαν προς αναζήτηση  παπουτσιών. Άλλες ήξεραν τι ήθελαν, άλλες ζητούσαν αυτό που έχει τελειώσει και άλλες με σκλάβωναν με την ευγένειά τους.

Γι’ αυτό φίλη αν υπάρχει κάτι στο οποίο κατέληξα σήμερα ύστερα από 8 ώρες δουλειάς με 27 βαθμούς υπό σκιά (και χωρίς λαστιχάκι να μαζέψω τα μαλλιά μου)είναι πως «Η ευγένεια ξεκλειδώνει πόρτες». Μπορεί θεωρητικά και πρακτικά ο πελάτης να έχει πάντα δίκιο (είτε πληρώνει σε μετρητά, είτε παζαρεύει για 2 ευρώ έκπτωση στο ταμείο), αλλά αυτός για τον οποίο θα τρέξεις στην αποθήκη για να βρεις το τελευταίο ζευγάρι γόβες που μπορεί να έχει ξεμείνει, θα ναι πάντα εκείνος που σου μίλησε με τον ευγενικότερο τρόπο. Εκείνος που μπορεί να φοράει νούμερο 38 και επέμεινε να σ’ ανεβάσει στη σκάλα για να του δώσεις να δοκιμάσει το 37( κι ας τον ενημέρωσες πως θα ναι στενό). Όμως στο τέλος επέστρεψε στα λόγια σου και σ’ ευχαρίστησε που έγινες Κομανέτσι για να τον εξυπηρετήσεις.

Ναι φίλη υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι. Όπως  οι 2 κοπέλες που ήρθαν να αγοράσουν πέδιλα για την τελετή αποφοίτησης του Λυκείου. Εκτός απ’ το ότι μου ξύπνησαν αναμνήσεις από τα δικά μου σχολικά χρόνια, εντυπωσιάστηκα που ζήτησαν τη γνώμη μου για να πετύχουν το καλύτερο κοντράστ χρώματος, φόρεμα- πέδιλο. Και σα να μην έφτανε αυτό, όταν γύρισα την πλάτη μου ψάχνοντας τι άλλο να τους προτείνω, παρατήρησα να μου συμμαζεύουν το «μικρό χαμό» που είχαν δημιουργήσει.

Κακά τα ψέματα, η παιδεία ξεκινάει από το σπίτι. Εκεί στα πρώτα βήματα που μαζί με τις πρώτες λέξεις, οι γονείς φροντίζουν να δώσουν τα ερεθίσματα για μια σωστή προσωπικότητα. Δεν έχει σημασία αν όλα τα παιδιά θα γίνουν γιατροί, δικηγόροι ή επιστήμονες. Αυτό που έχει σημασία είναι πως θα ναι άνθρωποι με παιδεία. Γιατί μορφωμένος για μένα φίλη, δεν είναι  αυτός που χει 2 μεταπτυχιακά, 3 ξένες γλώσσες και όταν απευθύνεται στη σερβιτόρα είναι σα να μιλάει στον τελευταίο ζητιάνο στα φανάρια, αλλά εκείνος που θα μιλήσει στη σερβιτόρα όπως θα μιλούσε στο προϊστάμενό του, στο διευθυντή τράπεζας.

Βέβαια η ευγένεια δεν είναι κάτι που απαιτείται μονόδρομα. Δεν απαιτώ να με σέβεσαι, όταν εγώ δεν κάνω το ίδιο. Η ευγένεια κερδίζεται. Και όπως όλα τα πράγματα στη ζωή καλό είναι θυμάσαι πως  « Ότι δίνεις –μοιράζεις αυτό σου επιστρέφεται».